زندگی روی خط تعادل

 

 

بـازآ  بـاز آ  هـر آنچه هـستی بـاز آ

گـر کـافر و گـبر و بـت‌پرستی بـاز آ

ایـن درگـه مـا درگـه نومیـدی نیست

صـد بـار اگـر تـوبه شـکـستی بـاز آ

شرم دارم از اینکه بگویم باز هم خطا کردم و راه به اشتباه رفتم. شرم دارم از اینکه بگویم بعد از دو سال و نیم نوشتن از عصبانیت هنوز هم خیلی جاها خشمم افسار گسیخته است. بارها وسوسه شدم بزنم زیر همه چیز و دیگر ننویسم تا شاید کمتر خودم را سرزنش کنم. ناتوانی در تغییر، ضعف در کنترل خودم و حسرت و پشیمانی از اینکه می توانستم فرزند مادر همسر و انسان بهتری باشم! بارها خواستم رها کنم و بگویم ای بابا اینهمه آدم با هزار تا عیب دارند بی دغدغه زندگی می کنند بارها خواستم خودم را قانع کنم که هیچ کس کامل نیست هر کسی یک اشکالی دارد و همه چیز را ول کنم اما نشد ....... خدایا تو نگذاشتی با رسولانی که بر من نازل کردی و بر همه نازل می کنی گفتی برگرد جا نزن دوباره تلاش کن. 

خدایا خسته و در هم ریخته ام از خودم به تو پناه می برم.خدایا تلاش می کنم اما چه فایده که به یک باره لگد می زنم به همه تلاشهایم و دوباره بر میگردم به نقطه صفر.!!

غرق اندوه و حسرتم از زمانی که از دست می رود و بر نمی گردد و فرصتی که ثانیه ثانیه به من به رایگان بخشیدی و من قدر ندانستم.

خدایا چطور برگردم وقتی راه برگشت نمی دانم. خدایا شاید خالص نیستم شاید نیتم درست نیست که این همه زمین می خورم؟

خدایا کمکم کن درست قدم بردارم در راه درست بروم و ثابت قدم باشم. صد بار توبه شکستم اما باز می گردم که می دانم تنها پناه تو هستی.

دوباره شروع می کنم که من هرگز از تو ناامید نشدم.

از همین الان که می دانم فردا روز دیگری است برای تصمیمهای دیگر ...

به خودم باز یک تمرین ده روزه می دهم خدایا کمکم کن.

سعی می کنم هر روز بنویسم با جزییات بیشتر و با سانسور کمتر خودم.